Spanje blijft toch een vreemd land, klimaatsgewijs. Begin december was het hier superkoud, we stonden op met amper 3 graden. Winterjassen, sjaals en mutsen vlogen de deuren uit in de winkels, en iedereen maar klagen: "¡Ai, que frío!" Nu, bijna 3 weken later, kom je dit tegen op straat:
Foto getrokken op 18 december!!!
Warme dag, dus, zonnekloppers als wij zijn, beslissen we unaniem "vamos a la playaaaa!"
30 minuten later, op la playa, krijg je dit:
(Voor de duidelijkheid: daar ergens achter de mist ligt de zee...)
Niet echt de siesta in de zon waar we op gehoopt hadden, maar ja, het helpt dan weer wel om wat meer in de kerststemming te komen...
Ik had van te voren gewaarschuwd dat ik niet kon garanderen regelmatig updates te geven. Dat blijkt nu maar weer. Twee weken na datum leek het me wel eens tijd om eindelijk een verslag te geven van het Spanje-gedeelte van onze road trip.
De eerste stop was in Jerez de la Frontera. Leuk stadje, niet veel bijzonders, maar de 'camera obscura' van het Real Alcázar vond ik best wel chique. Dit is een donkere kamer, waar je met lenzen, spiegels en een wit oppervlak naar de buitenwereld kunt kijken alsof je naar beelden van een bewakingscamera zit te kijken. Je kon een kerel aan de andere kant van de stad in zijn neus zien peuteren, best grappig. Foto's maken ging hier helaas niet, dus je zal het moeten doen met de (weinige) foto's van de rest van Jerez.
We hebben hier wel ontdekt hoe het komt dat er in Spanje zo weinig gefietst wordt: de fietspaden zijn niet echt handig aangelegd...
Na Jerez zijn we verder gereden naar Cádiz. Voor de foto's van Cádiz zullen jullie bij Valerie moeten gaan kijken, want ik was zo slim geweest om de batterij van mijn camera niet op te laden...
Veel was er trouwens ook niet aan: het regende aan één stuk door, en dat bedierf de pret toch wel een beetje.
De wegen in Spanje zijn een stuk beter onderhouden dan in België, hebben we ontdekt (niet dat ze daarvoor veel moeite moeten doen...), en op verschillende plaatsen kan je langs de weg wat decoratie ontdekken:
De volgende dag zijn we naar Tarifa gereden. Daar kan je minicruises maken om dolfijnen, walvissen en orka's te gaan bekijken, en dat wouden wij natuurlijk ook wel. Helaas waren alle organisaties gesloten wegens het slechte weer. En omdat er een Tarifa verder absoluut niks te beleven valt, waren we daar al vrij snel weer weg. (We hebben langer rondgereden om parkeerplaats te vinden, dan dat we effectief in het stadje geweest zijn...)
Volgende stop: Gibraltar.
Op authentieke Britse wijze was het hier, bij gebrek aan een beter woord, kutweer. Normaal gezien kan je vanop de rots Afrika zien, wij hadden geluk als we de voet van de berg konden zien. Maar ondanks het slechte weer was het echt wel de moeite waard.
De aapjes zijn hier niks verlegen.
Nog even een foto in een echte Britse telefooncel,
want dat moet gewoon als je de kans hebt.
De hoofdweg van Gibraltar, van de grens tot aan het centrum, loopt dwars door de landingsbaan van de luchthaven. Daardoor kan het gebeuren dat je plots tegengehouden wordt, omdat er een vliegtuig moet landen. Ik heb al voor een rood licht gestaan voor voetgangers, fietsers, auto's, treinen en boten, maar een vliegtuig...
Toch apart, zo'n vliegtuig dat landt op een paar tientallen meters van waar je staat.
Na Gibraltar nog even een blitsbezoek aan Marbella, en een overnachting in een chique hotel (met zwembad!), om vervolgens aan de laatste dag te beginnen.
Eerste dorp op het programma was Ronda. Ronda is een dorpje in de bergen, wat prachtige landschappen met zich meebrengt.
En we hebben zelfs een regenboog gespot
Na Ronda nog een paar van de pueblos blancos bezocht, maar ook hier werkte het weer wat tegen, dus lang zijn we daar niet gebleven.
Ondanks het slechte weer was de road trip zeker de moeite waard, en als ik de kans heb doe ik hem zeker nog eens over (maar dan wel in de zomer).
Zoals jullie weten, hebben Valerie en ik vorige week een road trip gedaan. Autootje gehuurd, en de omgeving wat gaan verkennen. Natuurlijk moet hier dus ook een verslag van komen!
Als eerste stond Portugal op het programma. We hadden met twee Erasmusmeisjes afgesproken dat we ze zouden afzetten op de luchthaven in Faro, vanwaar onze reis kon beginnen.
Met de eerste Portugees die we tegenkwamen, bleken we al meteen de hoofdvogel afgeschoten te hebben. Carlos - zo heette hij - zou ons wel eens helpen het echte Portugal te leren kennen. We mochten niet naar Lagos gaan, zoals we gepland hadden ('Lagos is ugly, don't go to Lagos'). In plaats daarvan moesten we met hem mee naar zijn huis in God weet welke stad gaan. Hij zou voor ons koken, we kregen een kamer om te slapen, 's anderendaags een etentje met vrienden van hem, en meer van dat moois. Klinkt allemaal mooi en aardig, maar aangezien hij ons al aansprak met schunnige mopjes en vreemde opmerkingen waren we al wat wantrouwig, en na enkele van zijn uitspraken ('I don't take women home to sleep with them. But sometimes, it happens' met een vettige grijns) waren we alletwee aan het bedenken hoe we het beste van hem af konden komen...
Wij dus naar Lagos die avond, waar we overnachtten in een leuk hotelletje. De volgende morgen vroeg (ahem) uit de veren, om de stranden te verkennen - die overigens helemaal niet 'ugly' waren (afgezien van de naakte oude vent die op het strand liep, en het niet nodig vond zich te bedekken toen hij doorhad dat hij niet alleen was...).
Na Lagos gingen we door naar Albufeira. Daar valt niet zo heel veel over te zeggen; gezellig stadje, leuk strand, ontzettend toeristisch. Dat toeristische kwam ons trouwens wel goed uit, want we vonden daar een echte Hollandse eettent, waar we nog eens lekker konden genieten van een bakje friet met een stuk vlees waarvan je niet wil weten wat erin zit - net als thuis.
Na Albufeira gingen we door naar Tavira. Ook een gezellig stadje, maar niet zo toeristisch. En aangezien we er waren op 1 november, ook in Portugal een feestdag, was er jammer totaal niets te beleven.
Door dus naar het volgende stadje: Castro Marim. Een plaats dicht tegen de grens met Spanje, met een burcht vanwaar je ook effectief over de grens kunt kijken (en waar vroeger een hoop dwergen leefden, te zien aan de grootte (?) van het deurgat...)
Terug aangekomen in Spanje besloten we om nog wat te profiteren van de auto, en plekken in Huelva te bezoeken waar je te voet of met het openbaar vervoer niet kunt komen. Een eindje buiten het stadscentrum staat een gigantisch beeld ter ere van Columbus, en daar wilden we toch ook even gaan kijken. Met zonsondergang, wat best leuke foto's oplevert.
Het is alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste blogberichtje, tijd voor een nieuwe dus.
Ik heb een druk weekend achter de rug (allez, naar Spaanse normen dan toch). Zaterdag heb ik met ESN (de Erasmusorganisatie) een uitstap naar Riotinto gedaan. In de voormiddag stond er een museumbezoek over de oude mijnen van Riotinto op het programma, wat maar matig interessant was (de gids praatte veel te veel, en ik luisterde veel te weinig...). In de namiddag was het gelukkig beter; toen gingen we naar de rivier Riotinto (letterlijke vertaling: rode rivier). Met een treintje uit de jaren heel lang geleden (die je overigens te voet bij kon houden - topsnelheid 8km/h of zo) reden we naar een plek langs de rivier waar je leuke foto's kon maken, en hopen dat er iemand op z'n gat in het water viel (wat helaas niet gebeurde).
Daarna gingen we nog naar een of andere verlaten mijnput, die volledig ondergelopen was met water. Om daar te komen moesten we door een tunnel, en omdat er kans was dat er dingen naar beneden vielen in die tunnel, moesten we een helm op. De geruststellende woorden van de gids: "I don't trust the tunnel, because it's English. But the helmets are Spanish, so it's okay."
's Avonds zijn we nog even iets gaan drinken in bar Mombasa. Tijdens het happy hour was er een open bar voor chupitos, waar we goed gebruikt van gemaakt hebben. De mensen die mij kennen weten dat ik normaal gezien geen alcohol drink, dus je kan je voorstellen dat, na een uur lang volop shotjes achterover gekapt te hebben, de weg naar huis best lollig was (de roomies waren er overigens niet veel beter aan toe dan ik).
Zondag zijn we nog eens naar het strand geweest. Voor jullie allemaal jaloers worden: we hebben daar 2 uur liggen bibberen. De temperatuur was goed, het zonnetje scheen lekker, maar de wind zorgde voor meer kippevel dan aangenaam was... Zwemmen was er dan ook niet bij, jammer genoeg.
Vandaag vertrekken Valerie en ik op een road trip! We hebben een auto gehuurd, en we gaan eerst 2 dagen Portugal verkennen, en daarna 3 dagen in Andalusia rondtoeren. Ik heb er al helemaal zin in! Volgende week vindt je hier waarschijnlijk dan ook een verslag van onze trip.
Het is alweer even geleden sinds mijn laatste bericht, hoog tijd voor een nieuwe dus.
We zijn deze week weer een paar keer naar het strand geweest, waar het nog steeds goed vertoeven is. Woensdag hebben we voor de verandering een ander stukje strand geprobeerd, wat ons een stuk beter beviel. Properder zand, helderder water, en torenhoge golven. We waren allebei onze camera vergeten dus we hebben er geen bewijzen van, maar de golven kwamen minstens een meter hoog!
Valerie kreeg donderdag bezoek van haar nicht en een vriendin voor een paar dagen, en die wouden we ook wel mee naar het strand nemen. Vrijdag dus weer de bus op, en naar het strand. Helaas stond er deze keer best veel wind, waardoor het al snel frisjes werd (naar Spaanse maatstaven dan, natuurlijk :p). Toen we daarvan thuiskwamen, wachtte ons nog een koude douche. Letterlijk. De gas is op, waardoor we geen warm water hebben... En natuurlijk hadden we ook ongelooflijk veel geluk met de dag waarop we zonder gas vielen: het was Dia de la Hispanidad, een nationale verlofdag. Geen levering dus. De dag erop was zaterdag. We hadden nog gehoopt dat ze op zaterdag zouden werken, maar helaas. Geen levering. Vandaag is zondag, en als ze op zaterdag al niet leveren, kunnen we ervan uitgaan dat het vandaag hetzelfde is: geen levering.
3 dagen zonder gas dus, wat hebben we daaruit geleerd?
1. IJskoude douches zijn absoluut niet aangenaam, maar ze gaan wel een stuk sneller.
2. Afwassen en schoonmaken gaat toch beter met warm water.
3. We moeten meer koken, want ik merk niet overdreven veel verschil met toen het gasfornuis nog wel werkte...
Hier in Spanje heerst blijkbaar toch echt een andere mentaliteit. Kleine kinderen worden hier blijkbaar beschouwd als barbiepoppen; baby's van nog geen jaar oud met oorbellen, kindjes van amper 1 à 2 jaar volgehangen met juwelen... Het blijft een raar zicht.
Er zijn natuurlijk ook goede dingen aan hun mentaliteit. Zoals gezegd, zijn ze altijd bereid om je te helpen. De weg wijzen, de werking van het postkantoor uitleggen, allemaal geen probleem.
En het openbaar vervoer hier, daar kunnen ze in België nog wat van leren. De bussen rijden hier allemaal redelijk op tijd, wat op zich al een enorm voordeel is ten opzichte van De Lijn, maar de dienstverlening is ook een stuk beter. Een voorbeeld: We stonden te wachten om op een bus te stappen, maar die bus bleek kapot te zijn. De chauffeur vroeg om een vervangbus, en bood uitgebreid zijn excuses aan. Binnen de 5 minuten stond er een nieuwe bus, met de mededeling 'bedankt voor het wachten, en sorry voor het ongemak.' Zie je het bij De Lijn al gebeuren?
Ik heb het hier dus best naar mijn zin, al zal ik toch ook wel blij zijn als ik op 24 december weer voet op Belgische bodem kan zetten.
En nu ga ik nog wat werken aan mijn opdracht voor school, want dat is nog een ander verschil met België: veel meer huiswerk :s.
Vrijdag is een hele vriendelijke meneer internet komen installeren op ons appartementje, waar wij natuurlijk allemaal heel blij mee waren. Nu dat dat geregeld is, wordt het tijd om mijn belofte in te lossen om foto's van het appartementje te plaatsen.
De living
Mijn kamer
A room with a view - uitzicht vanuit mijn kamer
A room with the same view, maar dan in het donker...
We hebben natuurlijk ook een keuken en een badkamer, maar daar heb ik nog geen foto's van, en ik ben nu even te tam om er foto's van te gaan maken...
Ik zal hieronder ook nog wat foto's van onze Sevillatrip van gisteren zetten. Op het programma stonden onder andere la catedral, Real Alcázar (met superchique tuinen), de parasol metropol (en nee, dat verzin ik niet, het heet echt zo), en Parque de España (maar daar heb ik geen foto's van, als je die wil zien moet je op Valerie haar blog kijken).
Real Alcázar de Sevilla, met de supermooie en gigantische tuin:
De Parasol Metropol, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over Sevilla:
En we zijn vandaag ook Huelva zelf eens gaan verkennen:
Vandaag (7 oktober) gemaakt om 18.00uur, niet slecht he
In de haven, uitzicht over de rivier
Vanop een soort voetgangersbrug
En dat was het wel een beetje. Nog één ding: als je vindt dat je recht hebt op een kaartje vanuit Huelva, stuur me dan een mailtje/privébericht op fb met je adres, want ik ken niet veel adressen vanbuiten...
